کاهش وزن از طریق آب زدایی در کشتی

یکی از مشکلات آبگیری در جریان ریکاوری، مصرف حجم زیادی مایع بلافاصله پس از آب زدایی می باشد. در نتیجه ترشح هورمون های تنظیم کننده آب بدن و همچنین تمایل به نوشیدن آب را کاهش می دهد و در نتیجه موجب عدم بازگشت آب بدن به سطوح طبیعی می شود.

برای برقرای تعادل آب و الکترولیت های بدن پس از دفع آب روش های مختلفی مانند مصرف آب، استفاده از محلول های الکترولیتی- کربوهیدراتی و نوشابه های ورزشی مطرح شده است.

تحقیقات نشان می دهد که مصرف آب، اسمولالیته و غلظت سدیم پلاسما را کاهش می دهد و موجب افزایش تولید ادرار می شود. در مقابل، افزودن الکترولیت ها به ویژه سدیم، به نوشیدنی، نگهداری مایع را در کوتاه مدت بهبود می بخشد. اما این تاثیرات زودگذرند و در بلند مدت در مقایسه با آب از نظر نگهداری آب بدن تفاوت چندانی وجود ندارد.

با توجه به اینکه آبگیری از طریق محلول الکترولیتی-کربوهیدراتی تاثیر موقت بر بازگشت حجم مایع از دست رفته دارد و دست کم 24 ساعت وقت نیاز است تا حجم مایع به حالت اولیه برگردد. باید روش های دیگری به منظور تشخیص بهترین نحوه آبگیری بررسی شود.

آبگیری  با محلول گلیسرولی موجب افزایش آب بدن به مدت 48 ساعت می باشد همچنین موجب افزایش حجم پلاسما و ظرفیت قلبی- تنفسی می شود در ضمن سبب نگهداری بیشتر آب و افزایش عملکرد ورزشی می شود.


منبع: مقاله فیزیولوژی ورزشی. شماره 13. بهار 1391. صص76_63