سر و صورت تحت فشار قرار گرفتن یا کشیده شدن گردن و شانه ، برخورد زانو در هنگام زیر گیری یا افتادن روی تشک ازجمله علل آسیب در ورزش کشتی می باشند.

در جریان مسابقه به هر کشتی گیر صدمه دیده حداکثر 2 دقیقه وقت درمان داده می شود تا به رقابت بازگردد( و گرنه نتیجه به سود حریف اعلام خواهد شد، مگر اینکه آسیب در اثر مانور غیر قانونی حریف باشد)

این زمان حالات خونریزی دهنده را شامل نمی شود ( مثلا برای خونریزی از بینی ) ، ولی میزان وقتهایی که برای مقابله و درمان خونریزی گرفته خواهد شد بر عهده داوری مسابقه است. اگر خونریزیی بیش از 5 دقیقه طول بکشد. داور می تواند بازی را خاتمه یافته اعلام کند. پس تصمیم سریع و صحیح در مرود توانایی ادامه کشتی توسط کشتی گیر برعهده پزشک تیم است.

 

از سال 1992 به بعد تصویب شد که استفاده از داروهای بی خطر در طی این زمان مجاز باشد: البته گلوکز خوراکی و یا مواد استنشاقی برای آسمی ها هم از جمله استثناء ها هستند. داروهای غیر مجاز ، در این شرایط غیر مجازند و استفاده از هر گونه دارویی در جهت کاستن از شدت درد( مثلا بی حس کنده های موضعی ممنوع است.

نحوة برخورد با پارگی ها و یا بریدگی های در حین مسابقه.

احتمال ایجاد آسیب‌های ورزشی هم برای افرادی وجود دارد که به صورت حرفه‌ای فعالیت ورزشی انجام می‌دهند و هم کسانی که به صورت مقطعی ورزش می‌کنند.

آیا شما هم با کسانی که از ترس صدمه‌دیدن، ورزش را کنار می‌گذارند، برخورد داشته‌اید؟ همان‌هایی که فکر می‌کنند نباید تکان بخورند، مبادا که دست و پایشان خراش بردارد، رگ به رگ شود یا بدتر از آن استخوان‌شان بشکند!

 اگر خودتان هم این‌طور فکر می‌کنید و از ترس چنین آسیب‌هایی، ورزش را از برنامه‌ روزانه‌تان حذف کرده‌اید،‌ خوب است در این مورد تجدیدنظر کنید؛ چرا که شاید بتوان از بروز این مشکلات پیشگیری کرد یا شاید روش‌های درمان ساده‌تر از آن چیزی باشد که شما فکر می‌کنید.
 ورزشکاران و کسانی که مشغول انجام ورزش‌های سنگین و حرفه‌ای هستند، بیشتر در معرض آسیب‌ های ورزشی قرار دارند یا افرادی که بندرت ورزش می‌کنند و عادت به فعالیت‌های جسمی مداوم ندارند؟ شاید این یکی از مهم‌ترین سوالاتی باشد که برای من و شما مطرح می‌شود؛ پرسشی که باید پاسخش را بدانیم تا بتوانیم از بروز این آسیب‌ها پیشگیری کنیم.